Gjel Ficrraku- përndryshe: më shkoi jeta "Përjashta!"- nga Kol Shkodrani

GJEL FICRRAKU

Përndryshe: më shkoi jeta përjashta!

Nga KOL SHKODRANI

Po ku je që humbe, o miku im Gjel Ficrraku, që ma ke fut një bajonetë të ndryshkun mu në shpirtin tem e gruas teme ja ke fut një derr xhelozie të tmerrshme. Po ti deshe me na vra të dyve a. Po ç'ka të hypi a çka dreqin pate, që me ike e me le në të thatë, se të kisha vëlla e shkuar vëllai? Pse s'po na merr ma në telefun. Na ka marrë malli se për katër vjet që ka falë zoti, na ke marrë në tele-merre-lene,  para se me më perjashtue nga shoqata "Shkrimtaria Kallamishtes",  sa gruaja një herë më pat thanë:

- Po ç'ka don ky Gjel Ficrraku prej teje, së unë po bahem xheloze e tmerrshme, për ma tepër edhe zanin e ka të butë si femen... Si e ka hallin...Mos është beqare?
Mu besa më erdhi turp, fërkova mustaqet( i kam lanë mustaqet e kokën e kam rrue si dac frori). Shiko grue - i thashë, mos fol ashtu për vëllain tem të shpirtit...

- Po unë kam mendimin tem - me tha gruaje, - jena në demokraci. Nuk më ndalon të flas se të hedh në gjyq. Mua më duket si me kenë ashtushi, si i thone de, që dalin në televizor me flamurin me ngjyra ylberi....dhe ju pelqen mbrapa...

-Tyrbe stak furullak -i thashë, - Jam burrë me namuz, e mos fol. Nuk asht ashtu si thue ti, miku em.

- Pse ç’a ka? Këtu në Amerikë këto gjana janë normale. Nuk ashte ofendim se televizori ata i nxjerr perditë në krye të vendit. Xhorxh Majkell Greku ben seks mashkullor në nevojtoret publike të Kalifornisë për shtatë palë qefe. Tash flasin se ja ka ndi lezetin te prapmes edhe nji kongresmen, qe e ka emnin me Grrak a Krak kush Buna e merr vesh.… Për ta flasin kandidatët për president të Amerikës. Ata  janë të privilegjuem. Prandaj uli puplat se nuk po ta ofendon njeri zahollin tand.... Madje ata ylberat edhe krenohen. Ylberat për dylberat!

Hahahahaa!  E mos u mundo me na hjellë hi syve...

Nervat e gruas përditë keq e ma keq me një xhelozi të padurueshme.

E shkreta grua, po vuante shumë. Një herë, për ta zbut, iu afrova e nisa ta përkëdhel si dikur në rini. U zbut si mace e vogël, e thinjur. I shkuan lotë. Mirëpo, pas pak, sa ra një zile telefoni në shtëpi, ajo brrofi në kambë.

-Ik- më tha - shko e fol me atë femnushin në verandë përjashta. Nuk du të më përkëdhelësh fare. Nuk kam punë me ty. Ik të thashë, e mos më prek se lajmërova 911, dhe e kalove sonte natën në qeli tuj andrrue për atë shtatëkolorshin…
Më nxorri gruaja jashtë.

Më kujtoj edhe qelinë e burgut. Çfarë të bëja.Mblodha mendjen e ika ku më thanë.

Atë natë nuk më pranoi as në krevat.

- Ik -më bërtiti.- ndryshe i rashë 911-tës.

Vajta tek dhoma e kompiuterit e aty u dremita por, për të fjetur nuk fjeta dot.
Ishte e dyta herë që ma përmendëte atë numur të policisë urgjente. E kisha punën pisk. Por edhe me mikun tim të shoqatës "Shkrimtaria Kallamishtes" Gjel Ficrrakun, më polli groshi. Nisi të shikonte me xhelozi çdo punë që bëja unë në shkrimtarinë e kallamishtes.

- Ti -  më tha një ditë,-  nuk duhet të thuash antarëve se je bashkëformues i shoqatës “Shkrimtaria e  Kallamishtes”,  sepse jam unë që e kam formue e jo ti. Pra, - më tha prerë,- themelues është Gjel Ficrraku dhe jo Kalem Taraboshi.

E kundërshtova se ishte, si t’i thuash një babai se ky nuk është djali yt. E lamë që këtë punë ta shihnim si kryesi. Mirëpo nuk më thirrën dhe telefoni mesa duket po dilte jashtë përdorimit në linjë të largët me Gjel Ficrrakun. Mbeta si qyqar. Xhelozi këndej e xhelozi andej . Shurdh këndej e memec andej. E ma për dreq, gruaja më përjashtoi këtej e miku-vëlla prej andej, sepse mblodhi kryesinë e me një vendim rrufe, i perkrahur nga Fytyrvrerosuri ,Pipiruqi i kryesisë e ca zhugaxhij të tjerë, më shpallën devijator dhe prishës të rëndit e të virgjërisë së shoqates "Kallamishtja".

Me një fjalë, më përjashtuan gruaja prej shtëpisë e miku prej shkrimtarisë.
Pra, i përjashtuar  dy herë nga shtëpia dhe shoqata, tashmë, isha unë i mjeri Kalem Taraboshi.. . Tamam si në kohën e diktaturës që, kur të përjashtonte partia, të linte edhe gruaja. O zot, çfarë më gjeti.  Ç'më bëre, mor Gjel Ficrraku! Të kisha dhe mik, more, si më përjashtove vetëm që të marrësh në dorë frenat e kryesisë së shoqatës, që të shpalleshe themelues i  vetëm,  i perjetshëm, e që të të mbetej emri në histori...?!

Kur e mori vesh gruaja se më përjashtoi Gjel Ficrraku nga shkrimtaria "Kallamishtja", u krekos e më tha:

- Të thashë unë së është përdredhc, ashtushi ... Doli fjala ime...ka gjetur ndonjë tjetër që, mesa duket, ja këndon amël tek veshi e pak ma poshtë…

- Pusho- i thashë, - pusho...Prap atë avaz ke. Nuk ështe miku im ashtushi.

- Të padis në gjyq -më kërcënoi.- Mos ma ndalo të drejtën e fjalës. Nuk jemi këtu tek Kallamishtja e Gjel Ficrrakut...

E vazhdoi si gratë, që kur nxehen, i thonë të gjitha të vertetat e të pavërtetat. Se kështu është: Burri me të dehur e gruaja me të nxehur. E jo vetëm nuk donte të pushonte por më tha se do të bërtiste fort që ta mësojnë të gjithë se ai Themeluesi, Gjel Ficrraku, na e ka ça të çamen për katër vjet...e tash tuj e perdredh të mbrapmen si mulliri i Hajdar Agës, të ka nxjerrë jashtë prej "Kallamishtes.". Shume mirë ta ka ba...E meriton ! Bravissimo Gjel Ficrraku!

Unë mendova se gruaja pushoi, por ajo vazhdoi prap me një breshëri të re fjalësh.

- Më ka ofendue edhe mue se do të më thonë shoqet, gruaja e shkrimtarit të përjashtuar...Iku nderi i familjes. Më mbetën fëmijët e mi pa u martuar se, kush e merr vajzën a djalin e një shkrimtarit të përjashtuar me inicialet K.T. Sa fatzez që janë këta emrat me inicialet K.T.

- Mos e ke fjalën për Keti Trajanin.

- Jo - më tha ajo e nxehur. Se Keti Trajanin nuk e ka dënue njeri. E kam për ty, Kalem Taraboshi dhe për Kasem Trebeshinën.

- Po.- i thashë - ke të drejtë të dy KT jemi.

Çfarë t’i thosha, se gruaja po kalonte në fazë më keq se unë?! Çakërdisur fare. Ah, çfarë të bëka përjashtimi, ç'na bëre lëmsh, mor Gjel Ficrraku.

- Po unë nuk jam Kasëm Trebeshina moj grua- i thashë,- e Enveri me Ramizin kanë shkue në të sëmës..

Ajo mu hodh përpara fytyrës e me motorra të nxehur si të ishte një çyryk anije, shfryjti:
- Ashtu shkoftë edhe ky shoku jot, me za femne, që për katër vjet më ka fut në shpirt një xhelozi të tmerrshme e kam dashtë me të hedh në gjyq e me të nda, mor qyq. Po shyqyr u ba kështu, e tash jam rahatu se edhe telefoni i atij përdredhcit nuk po na e çan ma veshët. Duket ka gjetë ndonji burrë tjetër që i bën hyzmet. Të shkretat na gratë çka hjekim...

Çfarë ti thosha? Ti thosha se asaj i ka fut në shpirt xhelozi e mua më ka fut një thikë, sepse më ndau prej shkrimtarisë prej xhelozie. Por nuk fola. Vetëm dëgjoja. Eja e mos i dëgjo gratë, po deshe. Të pret bishti i fshesës dhe "Përjashta!"…

Po në Greqi? Skupa dhe atje. “Përjashta!”.

Po në Itali, Fuori. “Përjashta!”.

Mallkoj vehten që kam lind, mallkoj atë çast në maternitet, kur isha në bark të nënës e një zë i rreptë mamije më pat thërritur "Përjashta", e që atëherë e sot e kësaj dite, nuk m’u ndanë përjashtimet. Pra si i thonë fjalës, më shkoi jeta i përjashtuar. Po shyqyr që është verë e nuk më ngrijnë kockat,  se për të tjerat, kush po pj….  për Gjel Ficrrakun.

Përralla në lesh e shëndeti prej nesh!

Boston, 29 shkurt 2004